En Weihnachtsjeschicht
Gast , 1 En WeihnachtsjeschichtEt wor für en Zick
ich kann et net sare
do hätt sich die foljende Jeschicht zojehdrare.
Dat Chreskind hatt et ihlich, un flooch en Abkürzung durch de Wald
do hürt et eh Brumme, datt et Oor ihm von hallt.
Do sieht et doch glatt enne Tahtebär. Der wor bestemp drei Meter jruss
un eh kleh Mädche soß op singem Schuhss.
„ Bes du net dat Weihnachts Christel ? “
säht do der Bär
un ess met winije Schritte, hinger ihm her.
Er pack et am Wickel un hält et fess,
datt ärme Chreskind föhlt sich erpress.
Et es och alt suh jenervt un jestress,
un hätt die foljende Wörd errusjepress.
Wenn Du mich net loslüss,
dann krichste paar an et Oor,
do flüchs du von he, bis Bochum an de Ruhr.
Dat wor dem Bär evver ejal, dämm Kesse,
er wullt für dat Mädche, jetz` jett zo esse.
Ich han kinn Zick, do drusse wade Millijone,
führ e Kind dät sich der Aufwand net lohne.
Do wohd der Bär suur, un hätt et jeschöddelt
un hätt ihm dat Jewesse wachjeröddelt.
Du un ding Hillije do oven, wat maat ihr dann bluss,
läht ihr dann nur noch de Häng in de Schuhss ?
Do woht et wödisch, der Hals wor allt wund,
un alles in allem, et woht ihm zo bunt.
Ihr sihtt immer am kühme, wullt esse un ühre Wille,
ävver für ehns hatt ihr Jeld, für Kreech zo spille !
Sihtt zo blöd um vun ühre Ahle zo liehre,
dat Kreech un Zerstörung sich niemols rentiere.
Dann, wenn alles am Boddem litt, joh, dann doht ihr zo uns bedde,
un schiebt uns de Schuld in de Schoh, dorob kann ich wedde.
Do woht der Bär janz leis und hätt et losjelosse,
un dat Kind hätt dann doch noch vum Chreskind jett Johdes zo esse jenosse.
Dann flooch ett weg, un reef noch zum Bär,
dat watt ich jesaht hann, es doch wirklich net schwer,
doht üüch verdrare ihr Eierköpp,
domit dat Kind widder Hoffnung schöpp.
Om Hehmwäch fing ich ahn nohzedenke,
un hann mir vüürjestellt, die Welt dät sich enränke.
© 2005 / Udo LauvenSeite 1 von 1 [ 1 Beitrag ]
- Anmelden um auf das Thema zu antworten oder eine Frage zu stellen.